We keep going :)

Goeiemorgen/avond/nacht iedereen :)

Zoals je kan zien, ben ik weer volledig 'uit mijn smete' na twee nachtshiften woensdag en donderdag. Maar... ze waren wel vruchtbaar: 6 mooie bevallingen op mijn conto! Dat brengt de stand op nummer 19, bijna aan de helft dus :). Ik kwam hier toe met 2 zielige bevallingen, maar ben van plan om elke Belgische student hier in te halen, haha ;).

Moet zeggen, tegen mijn verwachtingen in doe ik eigenlijk best wel graag nachtshiften! De vroedvrouwen zijn veel rustiger en vrouwen zijn meestal al goed in arbeid als ze binnenkomen (zonder al te veel pathologie!). De hoofdvroedvrouwen wisten dat ik nog veel bevallingen nodig had, dus ze kwamen mij telkens roepen als er weer eentje was :). Beetje tegen de zin van mijn mentor Sylvia, die daardoor veel meer moest werken dan de andere vroedvrouwen, haha. Nuja, we hebben samen dus veel vrouwen kunnen verlossen uit hun lijden, waaronder een paar 16 jarigen die het weer maar eens deden zonder enige pijnstilling en in een paar uur arbeid, respect! (En dank aan de mama's voor de steun en het verhinderen van enkele stampen toen ik een vaginaal onderzoek moest doen doen :p).

*luistert ondertussen naar het rustige Michael Kiwanuka - home again, jaja ik blijf dankzij Stijn nog altijd op de hoogte van de nieuwste Belgische muziek :)*

Gisteravond (of moet ik het nog vanavond of daarstraks noemen?) was ik dus nog altijd in nachtmodus en had ik zin om nog eens weg te gaan in Uxbridge, want het was al lang geleden dat ik nog eens buiten was geweest! Het duurde even voor ik gezelschap vond, maar na de aan huis geleverde pizza en twee Grey'skes kon ik toch Marthe en Simon overtuigen om mee te gaan naar 't centrum om eentje te drinken :).

Tbegon al weer goed: Laure slaagde erin om haar identiteitskaart te vergeten (een must hier om in een pub binnen te geraken!), maar kheb eens mooi gelachen naar de meneer aan de deur ;). Op naar de bar dus voor drie halve literkes Stella, jaja we voelen ons nog altijd op en top Belg! :) Ik kan ondertussen al goed overweg met mijn ponden, maar de meneer aan de bar duidelijk nog niet: als je £9 moet betalen voor je 3 Stella's, en je geeft een briefje van 10 pond, dan is het niet echt de bedoeling dan je £41 terug krijgt denk ik ;). Haha. DUS hebben we eens lekker decadent gedaan en na ons pintje nog een cocktail en een fles Piper Heidsieck besteld! Niet nodig dus om te zeggen dat het best wel gezellig was :p.

Wel één minpuntje aan heel het verhaal: ik moet morgen/vandaag/STRAKS een long day werken. Heb daarstraks al een paar uurtjes geslapen, maar nu zit ik hier dus klaarwakker achter mijn computer en moet binnen 4u al weer aan het werk zijn! Oeps :). Kzal nog maar eens mijn best doen om nog wat te slapen zeker?

Slaapwel!

p.s. 1: via deze weg wil ik mijn kleine zus een hele gelukkige verjaardag wensen! Ik kan er vandaag jammer genoeg niet bij zijn, maar we zullen het zeker nog wel vieren hoor, don't worry! xxx

p.s. 2: Heb mijn eerste brief ontvangen hier in de UK, uit Zwitserland dan nog wel! Merci Evelyne :)

Important message!

Voor moesten jullie het vergeten zijn: mijn huis heeft een deur met daarin een rechthoekige gleuf waar brieven in passen met hopelijk eens volgende vermelding op:

Laure Depuydt
1 John Rich House
50 Crispin Way
Uxbridge
UB8 3XB
;-)

p.s.: Ook voorwerpen die groter zijn dan een doorsnee envelop kunnen via meneer de postbode bij mij terecht komen!

Shopping & a CTG study day

Waaaaaar waren we gebleven...

O ja: dinsdag. Niet veel speciaals eigenlijk, want heel de dag geslapen na mijn nacht! Maar 's avonds wel iets spannends: afl. 5 van Grey's Anatomy! :p Haha, nee. Of ja, ook, maar dat bedoelde ik niet. Wel dat mijn lieve mama, mijn tante en nog twee vriendinnen van hen -Saskia en Mien- helemaal naar Londen zijn gekomen om mij (en Londen) te zien. Heb lang op hen moeten wachten, maar uiteindelijk arriveerden ze toch... met hapjes en cava! Gezellig :). Ze hadden ondertussen al kennis gemaakt met hun hypermoderne hotelkamers en een bende Pakistanen/Indiërs/anderen met ‘tabboards', die een etensfestijn aan het houden waren en nog nooit van een mes en vork gehoord hadden.

Mama en co. besloten wijselijk om de volgende morgen geen spek en eitjes met hun handen te eten, en daarom reserveerden ze ontbijt bij mij! Gelukkig zorgde Sofie voor koffie, want Saskia en Mien hadden een lange, koude en slapeloze nacht achter de rug :p. (Tot nu toe heb ik nog geen aan te raden hotels in Uxbridge dus!) Nadat we uitgebreid ontbeten hadden, heb ik ‘die vier kiekens' (zoals Sien ze noemt), naar centrum Londen gegidst en ondertussen (tot vier keer toe) uitgelegd hoe de metro een een Oesterkaart nu precies werken, haha.

Ik heb hier nog amper regen gezien in de 6 weken dat ik hier ben, maar dinsdag moest het zo nodig regenen. Het had ook wel zijn voordelen hoor, want mama was blij dat ze nog eens voor mij kon zorgen en me een paraplu kon kopen om Camden Town te verkennen. Maar eerlijk gezegd is Camden Town niet zo leuk in de regen, dus aten we snel een wokje en vertrokken we met de metro richting Oxford en Regent Street. Again ;). Geen M&M store deze keer, gelukkig, maar wel: de beroemde speelgoedwinkel Hamleys!!! Voor de derde keer sinds ik hier ben, hiep hoi :p. Toen een verkoopster me vroeg of ze de ‘Hamleys-nagellak' mocht showen, kon ik natuurlijk geen neen zeggen hé. Wel iets te laat bedacht dat ik geen nagellakremover had en de volgende dag moest werken, oeps. Kreeg er wel een mooi poesje en aardbeitje voor in de plaats! Na Hamleys hebben we nog wat geshopt en ben ik er ook in geslaagd om de kledingwinkel Jack Wills terug te vinden sinds mijn vorige bezoekje met de Charlies. Jack Wills is bij deze verkozen tot mijn favoriete shop in Londen! Kga er niet te veel over uitweiden want ben me ervan bewust dat er ook mannen mijn blog lezen en het is natuurlijk niet de bedoeling dat ze afhaken. Voor de vrouwen onder ons: www.jackwills.com.

Na een dagje shoppen hoort natuurlijk een warme chocomelk met slagroom van de Starbucks! Geen gewone koffie nemen, want die smaakt volgens Saskia naar het kartonnen bekertje. En daarna nam ik afscheid van mijn vier kiekens, want 't werd al laat en ik moest nog helemaal terug naar Uxbridge! Had alleszins een heel geslaagde dag gehad! (En veel nieuwe kleren, haha :p)

De dag erop mocht ik tot 8u30 slapen omdat we een studiedag over CTG (= foetale hartmonitoring) hadden, maar dat was buiten mijn buurvrouw Amy gerekend want die vond het nodig om ons allemaal om 6u30 al wakker te maken! Maar goed, de zon scheen al dus ik besloot met het goede been uit bed te stappen :). De studiedag was tot mijn grote verbazing super interessant! Ik dacht dat ik alles kende van een CTG, maar ben toch tot inzichten gekomen. Volgend jaar nodig ik Dr. Raqid uit voor een les CTG op Artevelde, want ik meen mij te herinneren dat er bij ons toch wat onduidelijkheden waren in de les vorig jaar ;).

Na de studiedag moest ik nog een paar uurtjes naar labour ward, waar ik nog een bevalling heb kunnen doen! :) Heb ook voor de eerste keer in mijn leven gehecht (Sylvia laat mij dat allemaal zonder problemen doen), maar ik zal er ook deze keer maar niet te details over vertellen zeker? ;) Eenmaal thuisgekomen stond mijn potje eten al weer klaar: couscous met gevulde paprika en groentjes, heerlijk. Ik heb chance met mijn kotgenootjes! :)

Delivery N° 11 & 12

Alweer een nachtshift very quickly gepasseerd! Vannacht werkte ik samen met mijn andere mentor. Sylvia is van Afrikaanse afkomst en heeft (gelukkig) een heel rustig karakter :). Ze is geen prater, maar ik voelde me toch direct op mijn gemak bij haar en ze laat me eigenlijk alles zelf doen. We hadden een vrouw in arbeid die graag onder water wou bevallen, maar aangezien ik de afgelopen week zo veel pech had gehad, zette ik mijn hoop er maar niet te veel op in. Toch verliep alles volgens plan: na anderhalf uur persen bracht de vrouw zelf haar kleine meisje ter wereld (dat een klein beetje tegendraads was door haar handje samen met haar hoofd geboren te laten worden, waardoor we een klein beetje moesten helpen) - echt een prachtige bevalling. Tot zo ver de fysiologie. Na een uur was de placenta er nog altijd niet => dokters erbij gehaald => naar operatiekwartier, epidurale erin en alles klaargezet voor een manuele afhaling. De dokter stond net klaar, en de placenta floepte er letterlijk uit. Had echt medelijden met die vrouw omdat alle moeite voor niets geweest was, maar ze was zo gelukkig met haar ‘Alicia-Saran' dat ze er eigenlijk amper iets van gemerkt heeft. En door de epidurale kon ze helemaal pijnvrij slapen tot de volgende morgen, toch nog iets positiefs dus ;).

Daarna werd ik al snel weggeroepen voor een tweede bevalling: we hadden de vrouw net geïnstalleerd in de arbeidskamer of ze voelde al persdrang. Ook zij had de hele arbeid zonder enige pijnbestrijding doorgekomen, respect! Met wat hulp van vroedvrouw Steph leidde ik de bevalling, niet simpel want de vrouw beviel in de ‘all-fours' houding (= op handen en kniëen), dus dat wil zeggen dat alles omgekeerd is :p. En het is eigenlijk zeldzaam dat het handje samen met het hoofdje geboren wordt, maar deze keer was het weer van dat! (Geloof het of niet: dit jongetje woog net als Alicia-Saran exact 3400g, denk dat ze voor elkaar bestemd zijn ;). Dan vind ik wel dat ik tenminste op hun trouw aanwezig mag zijn, haha)

Dit brengt de stand van mijn bevallingen dus op 12, nog altijd belachelijk weinig in vergelijking met de meeste anderen in mijn jaar, maar ik zal er ook geraken hoor! :)

Na mijn shift heb ik lekker lang geslapen - Sofie moest me zelfs komen wakker maken anders lag ik nu waarschijnlijk nog altijd in mijn bed ;). Vanavond komt mijn mama naar Londen met haar vriendinnen! Kreeg net een smsje dat ze al goed links aan het rijden zijn in Engeland, ze zijn er dus bijna. Morgen zullen ze hier ontbijten en dan gaan we nog een stukje van Londen verkennen. Verlang al :)!

Bad luck...

Ik vrees dat we wat te vroeg gejuicht hebben wat de bevallingen betreft! ;) Mijn werkweek was voor het eerst samen met mijn mentor Camilla, een Italiaanse vroedvrouw die hier al twee jaar werkt. Ze is heel leuk, maar een beetje warrig, snel gestresseerd en heeft een echt Italiaans temperament :). Het duurde dus even voor ik wist wat ze van me verwachtte en voor we alletwee 'onzen draai' vonden, maar dat is nu min of meer gelukt denk ik :). Op dag 1 volgden we samen de arbeid op van een jong meisje die 35+4w zwanger was (voor de leken: ongeveer 4,5 weken te vroeg) van haar 2de baby. De arbeid verliep vlot, dus ik wist: dit zal een bevalling voor mij zijn! Tot Camilla zich wat slapjes voelde en mij vroeg of ik haar een broodje wilde gaan kopen. Lief als ik ben, zeg ik: 'natuurlijk!' (al dacht ik wel: hmm... Beetje rare timing?) En inderdaad. Het broodje kopen duurde exact 4 minuten, en toen ik terug kwam hoorde ik de baby al wenen. Goed voor de vrouw zelf dat ze maar één keer moest persen en dat de baby er zo wat uit viel, maar ik was natuurlijk redelijk ontgoocheld.

Daarna had ik mijn allereerste nacht, en volgden Camilla en ik een vrouw die al een drietal dagen beginnend in arbeid was. Er was ook een Chinese (of mandarijnse :p) student geneeskunde die de bevalling wou doen. Daar was Camilla het natuurlijk niet mee eens omdat ik voorrang kreeg, en we besloten om de bevalling samen te doen. De arbeid begon eindelijk wat te vorderen, maar de vrouw was echt volledig uitgeput (ze kon zelfs niet meer op haar benen staan). Toen het moment van de 10cm aanbrak, had ze echt de fut niet meer om te persen. We hebben anderhalf uur staan aanmoedigen en PUSH PUSH PUSH! geroepen, maar niets hielp. Heb het zelfs in het Nederlands geprobeerd, maar ook dat werkte niet :p (Is trouwens geen grap, de vrouw had 8 jaar in Nederland gewoond en sprak eigenlijk beter Nederlands dan Engels). Dusja, weer pech voor Laure dus: na anderhalf uur persen besloten de dokters om er de ventouse (zuignap) op te zetten. Het koppel zelf was wel enorm opgelucht en een uurtje na de bevalling lagen zowel moeder, baby als papa gelukzalig te dromen. Mijn eerste nacht was dus goed verlopen, alleen jammer dat ik geen bevalling had.

Ik begon met goede moed aan nacht numero due, deze keer een vrouw die geïnduceerd (ingeleid) moest worden omdat ze een leverprobleem had. Het was dik tegen haar zin omdat ze van haar eerste baby thuis was bevallen en dit nu opnieuw wilde. Ze haatte dus het infuus, het CTG-toestel, de gedeelde badkamer, de kleine ruimte, de niet-zo-geluidsdichte muren, het feit dat we elk kwartier haar polsslag moesten meten, ... Niet de makkelijkste patiënte zullen we maar zeggen ;). We volgden haar uuuuuren op en probeerden haar te motiveren, maar de inductie werkte totaal niet en de vrouw vorderde van 3cm (om 20u) naar... 3cm om 4u30. Niet dus. Conclusie: op naar het operatiekwartier en de baby maar via een keizersnede ter wereld brengen. Heb wel mee steriel kunnen staan, wat mee geassisteerd en de baby opgevangen + eerste zorgen gedaan, dus ik heb toch gelukkig wel iets bijgeleerd. Nachtshiften zijn trouwens enorm verwarrend, ik was helemaal de kluts kwijt toen ik naar huis ging, het al licht was en de vogeltjes aan het fluiten waren. Moet je dan bv. nog eten? Ontbijten? Wanneer moet je je tanden poetsen? Tot hoe laat moet je dan slapen? Ben het duidelijk nog niet gewoon :p

Volgende week werk ik met mijn andere mentor, Sylvia, hopelijk brengt zij me meer geluk!

Nieuwe update (en laatste) van hoe de samenstelling van onze gang er nu uit ziet: Bieke - de laatste belgische studente - is aangekomen! En vandaag maakten we ook kennis met Amy, een Britse studente. We weten nog niet wat ze studeert en hoe lang ze blijft, daar komen we hopelijk snel achter! Wel een beetje spijtig voor haar dat ze met 7 belgen opgescheept zit :p. Het wordt wat krapjes in de keuken, maar het lukt wel! We eten nog altijd heel gevarieerd en mega gezond hoor mama ;).

Lotte stelde deze week het menu op: groentenrisotto met zalm, worst met appelmoes/sla en patatjes, kip met rijst en prei, tagliatelli scampi, opgevulde paprika, macaroni met kaas en tonijn (à la Jeroentje), ... Niet slecht hé? :) Simon, Sofie en ik zijn naar de winkel gegaan om boodschappen te doen, maar we hadden niet echt door dat de kar overvol begon te raken (niet moeilijk ook, als je 7 man gedurende 7 dagen van eten wil voorzien), en dat we maar met 2,5 (diene halven ben ik :p) personen waren om te dragen! We wilden eigenlijk een taxi nemen, maar we wisten het telefoonnummer niet. Dus werd het sleuren! Om even een beeld te schetsen: Sofie had 7,5kg patatten aan de ene hand en ongeveer 7,5 kg andere dingen aan de andere om in evenwicht te zijn. Het is dus niet nodig om te zeggen dat we heel blij waren om thuis te zijn en géén zin meer hadden om te koken! Gelukkig was er nog een reddende engel in de diepvries: spaghetti van mijn mama met écht Belgisch gehakt! :) Heerlijk.

Na onze lekkere spaghetti (danku mama) en een lekker flesje wijn (danku papa) hadden we wel nog energie om een hele ovenschaal fruitpap te maken, was ook overheerlijk! (Voor foto's, zie facebook.) Afsluiter van de avond: afl. 1 en 2 van seizoen 1 van Grey's Anatomy!

Vandaag een rustige zondag gehad, uitgeslapen tot 12u, gepland om te werken voor school maar eigenlijk geskypet met Evelyne (in Zwiterland, jammergenoeg wel heel slechte verbinding), Laura en Sanne. En dan als ‘pauze' naar afl. 3 en 4 van Grey's Anatomy gekeken, jaja we zijn vertrokken :p. Ook beverenbende gespeeld, heerlijke groentenrisotto van Lotte gegeten, Call the Midwife gekeken en toen heeft Simon zijn kooktalent eens bovengehaald en pudding gemaakt! Alle recepten verschijnen normaalgezien weer op de blog van Sofie!

Ik probeer ondertussen nog steeds in het nachtritme te blijven door heel lang op te blijven en laat te gaan slapen, want maandag weer een nachtje! Dus ga ik nu nog een filmpje zien terwijl de meesten onder jullie waarschijnlijk al onder de wol liggen. Droom zacht! :)

Labour Ward

Ik heb ondertussen al een vijftal dagen op de verlosafdeling doorgebracht en ik kon niet anders dan constant vergelijken met de verloskunde in België en constateren dat alles hier zooooo veel beter is:

• In de UK komt er geen dokter binnen als alles goed verloopt, ook niet voor de bevalling! De vroedvrouwen doen daar alles zelf :). En zelfs al is er een hoogrisico-bevalling, dan nog komen de dokters enkel nu en dan eens controleren en laten ze de vroedvrouw de bevalling doen! En als de dokters zich volgens de vroedvrouwen te veel bemoeien, dan krijgen ze onder hun voeten ;). En oh ja, ‘privé-patiënten' bestaan hier niet!

• Studenten vroedvrouw krijgen hier voorrang op de studenten geneeskunde, hiep hoi! Er was zelfs een ‘senior dokter' die tegen een jonge dokter zei: wacht maar met die zuignap, dan kan Laure nog de bevalling doen. (?!?)

• In België is er qua pijnstilling enkel epidurale, verder niets. Hier hebben ze veel meer keuze. Eerst en vooral wordt het Enthenox (of lachgas) gebruikt. Dit zorgt ervoor dat de vrouwen een dronken gevoel krijgen en letten ze dus veel minder op de pijn (hilariteit gegarandeerd hoor soms :p) Verder heb ik hier al twee keer TENS gezien, maar dat gebruiken ze niet zo courant. Daarna heb je de injecties Meptid en Pethidine, die zorgen voor minder pijnlijke weeën. En de laatste pijnbestrijding is dan de epidurale, die in vergelijking met België maar heel weinig toegepast wordt. En hier is de dosis zo laag dat de vrouwen nog gewoon kunnen rondlopen met een epidurale.

• Er zijn in het Hillingdon Hospital gemiddeld 80 bevallingen per week, 11 verloskamers en normaal is er per patiënte één vroedvrouw (one-to-one care). Het gebeurt dat er te weinig vroedvrouwen zijn waardoor één vroedvrouw meerdere patiënten moet volgen, maar een koppel in arbeid ziet normaalgezien maar één of maximum twee vroedvrouwen, en dat bevordert natuurlijk de kans op een fysiologische bevalling.

• Studenten worden beschouwd als collega's in spe en niets als een stuk meubilair ;). Daardoor mogen we echt alles doen en maken de vroedvrouwen van de tijd gebruik om al hun papierwerk in orde te maken.

En nog een belangrijk weetje: op vijf dagen tijd heb ik 8 bevallingen zelf kunnen doen en er al 5 kunnen assisteren, dat is vierdubbel zo veel als ik op zes weken tijd in België gedaan heb :p. Er is dus weer hoop voor die 40 bevallingen tegen juni!

De bevallingen zijn stuk voor stuk in mijn geheugen gegrift en ik ben er meer en meer van overtuigd dat vroedkunde toch wel iets voor mij is :). Ik heb hier op zo'n korte tijd al zo veel geleerd... Heb twee sterrenkijkertjes ter wereld gebracht, een prematuurtje van 2,160kg, een dikzakje van 4,150 kg, 3 baby's met de navelstreng om hun nek, schouderdystocie, baby die na de geboorte vijf minuten niet ademde (dat was minder leuk, maar gelukkig kwam de baby er wel door), ... En dan vergeet ik nog de mama's: vrouwen met een BMI >35, meisjes van amper 17 (die dan bevallen van hun tweede kind), mensen die geen woord Engels praten, ...
Ja ‘k heb dus wel al heel wat gezien hier! Maar het is heerlijk om na een shift van 12u met een glimlach terug naar huis te vertrekken, want ik krijg zo veel dankbaarheid (en knuffels :p) van het koppel dat ik begeleid heb gedurende de arbeid en bevalling.

Ik wil meer van dat! :)

Vanavond vertrek ik naar mijn eerste nachtshift ooit, allemaal duimen dat ik niet in slaap val! ;)

Time flies!

Mijn vorige blog dateert al weer van 7 dagen geleden, mijn excuses daarvoor! Maar er waren ook heel weinig reacties hé, dus als ik niet beloond wordt voor mijn werk... ;) Grapje.

Er is nochtans veel gebeurd ondertussen! Vorige week zondag heb ik mijn kleine zusje en Hanne (haar tweelingzusje) teruggezien :). Ben hen gaan opwachten in St. Pancras in Londen, en ze waren makkelijk te herkennen: twee paarse mutsen, gelijkaardige grijze vesten, jeansbroek en bruine botten. Blijkbaar begrepen ze aan de ‘douane' niet waarom er verschillende achternamen op hun identiteitskaart staan ;).

Daarna hebben we samen met Marthe, Joyce en Sofie een beetje van Londen gezien: THE M&M store (4 verdiepingen M&M's in alle kleuren van de regenboog, derover), de Chinese buurt, Piccadilly Circus en Regent Street (shoppen!). Onze dag hebben we uiteraard afgesloten met een warme chocomelk bij de Starbucks, en daarna waren we zelfs nog op tijd thuis voor... Jeweetwel. Voor foto's van ons dagje: zie facebook!

Op maandag begon onze supersaaie Trust Induction, een vierdaagse vol interessante -ahum- theorie over Fire & Safety (hoe een branddeken en een brandblusapparaat te gebruiken), Conflicts Resolution, gelijkheid en diversiteit, klantvriendelijkheid, infectiecontrole, blablablabla. Klinkt allemaal vreselijk saai... en dat was het ook!

Gelukkig wel enkele lichtpuntjes in de duisternis: de cursus reanimatie werd gegeven door Grand en Johnny (aka de Hobbit) en hun motto was: ons werk is al serieus genoeg, als we cursussen geven mag er al eens gelachen worden! Jammer dat de batterij van mijn fototoestel plat was, want anders had ik jullie eens de hilarische reanimatie van Mr. Jones kunnen tonen, maar helaas ;). En dan nog een lichtpuntje: de Charlies die helemaal vanuit België kwamen om mij een bezoekje te komen brengen! Maandagavond hebben we met z'n allen (alle vroedvrouwen van hier, mijn ‘zussen' en de Charlies, uiteindelijk een bende van 13 man) Italiaans gaan eten in Uxbridge, was gezellig :).

Oh ja, de rest van de week hebben we super lekker gekookt, voor alle recepten verwijs ik nogmaals naar de blog van Sofie: sofie-in-londen.reismee.nl! Sinds vrijdag zijn we met zes Belgische verloskundigen, we hebben er Marthe, Lotte en Simon bij! Het wordt hier alleen maar gezelliger :). Bieke, we kijken er al naar uit tot je onze bende komt vervolledigen!

En dan dit weekend... eindelijk! Bezoek van mijn liefje, ouders, zus en ‘zwager' (volgens Joyce). Dat was dus een heel leuk weerzien :)! We hebben gezellig een beetje door Uxbridge gekuierd, een cocktailtje gedronken en daarna terug gaan eten in de Zizzi. Je zou zeggen: een lekkere lokale Italiaan, maar blijkbaar hebben ze overal Zizzi's hier in de UK, beetje teleurstelling wel... Zondagmorgen werd er vroeg op mijn raampje geklopt want mijn oudjes hadden niet zo goed geslapen in hun ‘bed and breakfast' ofte stacaravan :p. Daarna hebben we Windsor bezocht, waar het kasteel van Queen Elisabeth staat, en blijkbaar was ze thuis want de vlag hing uit ;). We hebben het kasteel zelf niet bezocht want het kostte een beetje te veel ponden en we hadden niet zo veel tijd meer, maar het staat nog op de to do list!

Het afscheid vanavond was niet extreem triest want Stijn blijft nog een weekje om wat sollicitatiegesprekken hier in Londen te doen. Jaja, je leest het goed: zotte plannen! (Maar nog niets definitief hoor, don't worry, jullie zijn nog niet van me af!)

The snow's arrived! ;)

Kort verhaaltje voor het slapengaan:

Ik had een super gezellige dag vandaag hier in 'THE John Rich house'! Vanmiddag samen met Sofie en Joyce (mijn nieuwe huisgenootjes sinds Sharon me verlaten heeft) boodschappen gedaan voor een hele week, want we moeten volgende week vier saaie studiedagen van het ziekenhuis zien te overleven. Marthe is ondertussen ook al gearriveerd, maar zij blijft nog een nachtje bij haar ouders en broer op hotel slapen in Uxbridge.

's Avonds hebben we een super lekkere pasta met zalm gemaakt, wie het recept wil moet op de culinaire blog van Sofie zijn:sofie-in-londen.reismee.nl! De overheerlijke pasta, glaasje rosé, Norah Jones op de achtergrond en daarna een filmpje, de perfecte avond dus. Dachten we... Na de film keken we naar buiten en zagen we: EEN DIK PAK SNEEUW! Het duurde dus niet lang voor we onze jas, handschoenen, sjaal en muts hadden bijeengescharreld :p. Het resultaat van onze 2,5m hoge sneeuwvrouw kunnen jullie op facebook bezichtigen ;).

En nu kruip ik in mijn bed, want morgen EINDELIJK een dagje Londen gepland! Sien en Hanne arriveren om 10u in St. Pancras, dus ik zal ze daar gaan opwachten :). Hopelijk geraken we er met de sneeuw!

Slaapzacht :)