Alweer een nachtshift very quickly gepasseerd! Vannacht werkte ik samen met mijn andere mentor. Sylvia is van Afrikaanse afkomst en heeft (gelukkig) een heel rustig karakter :). Ze is geen prater, maar ik voelde me toch direct op mijn gemak bij haar en ze laat me eigenlijk alles zelf doen. We hadden een vrouw in arbeid die graag onder water wou bevallen, maar aangezien ik de afgelopen week zo veel pech had gehad, zette ik mijn hoop er maar niet te veel op in. Toch verliep alles volgens plan: na anderhalf uur persen bracht de vrouw zelf haar kleine meisje ter wereld (dat een klein beetje tegendraads was door haar handje samen met haar hoofd geboren te laten worden, waardoor we een klein beetje moesten helpen) - echt een prachtige bevalling. Tot zo ver de fysiologie. Na een uur was de placenta er nog altijd niet => dokters erbij gehaald => naar operatiekwartier, epidurale erin en alles klaargezet voor een manuele afhaling. De dokter stond net klaar, en de placenta floepte er letterlijk uit. Had echt medelijden met die vrouw omdat alle moeite voor niets geweest was, maar ze was zo gelukkig met haar ‘Alicia-Saran' dat ze er eigenlijk amper iets van gemerkt heeft. En door de epidurale kon ze helemaal pijnvrij slapen tot de volgende morgen, toch nog iets positiefs dus ;).

Daarna werd ik al snel weggeroepen voor een tweede bevalling: we hadden de vrouw net geïnstalleerd in de arbeidskamer of ze voelde al persdrang. Ook zij had de hele arbeid zonder enige pijnbestrijding doorgekomen, respect! Met wat hulp van vroedvrouw Steph leidde ik de bevalling, niet simpel want de vrouw beviel in de ‘all-fours' houding (= op handen en kniëen), dus dat wil zeggen dat alles omgekeerd is :p. En het is eigenlijk zeldzaam dat het handje samen met het hoofdje geboren wordt, maar deze keer was het weer van dat! (Geloof het of niet: dit jongetje woog net als Alicia-Saran exact 3400g, denk dat ze voor elkaar bestemd zijn ;). Dan vind ik wel dat ik tenminste op hun trouw aanwezig mag zijn, haha)

Dit brengt de stand van mijn bevallingen dus op 12, nog altijd belachelijk weinig in vergelijking met de meeste anderen in mijn jaar, maar ik zal er ook geraken hoor! :)

Na mijn shift heb ik lekker lang geslapen - Sofie moest me zelfs komen wakker maken anders lag ik nu waarschijnlijk nog altijd in mijn bed ;). Vanavond komt mijn mama naar Londen met haar vriendinnen! Kreeg net een smsje dat ze al goed links aan het rijden zijn in Engeland, ze zijn er dus bijna. Morgen zullen ze hier ontbijten en dan gaan we nog een stukje van Londen verkennen. Verlang al :)!