Ik vrees dat we wat te vroeg gejuicht hebben wat de bevallingen betreft! ;) Mijn werkweek was voor het eerst samen met mijn mentor Camilla, een Italiaanse vroedvrouw die hier al twee jaar werkt. Ze is heel leuk, maar een beetje warrig, snel gestresseerd en heeft een echt Italiaans temperament :). Het duurde dus even voor ik wist wat ze van me verwachtte en voor we alletwee 'onzen draai' vonden, maar dat is nu min of meer gelukt denk ik :). Op dag 1 volgden we samen de arbeid op van een jong meisje die 35+4w zwanger was (voor de leken: ongeveer 4,5 weken te vroeg) van haar 2de baby. De arbeid verliep vlot, dus ik wist: dit zal een bevalling voor mij zijn! Tot Camilla zich wat slapjes voelde en mij vroeg of ik haar een broodje wilde gaan kopen. Lief als ik ben, zeg ik: 'natuurlijk!' (al dacht ik wel: hmm... Beetje rare timing?) En inderdaad. Het broodje kopen duurde exact 4 minuten, en toen ik terug kwam hoorde ik de baby al wenen. Goed voor de vrouw zelf dat ze maar één keer moest persen en dat de baby er zo wat uit viel, maar ik was natuurlijk redelijk ontgoocheld.

Daarna had ik mijn allereerste nacht, en volgden Camilla en ik een vrouw die al een drietal dagen beginnend in arbeid was. Er was ook een Chinese (of mandarijnse :p) student geneeskunde die de bevalling wou doen. Daar was Camilla het natuurlijk niet mee eens omdat ik voorrang kreeg, en we besloten om de bevalling samen te doen. De arbeid begon eindelijk wat te vorderen, maar de vrouw was echt volledig uitgeput (ze kon zelfs niet meer op haar benen staan). Toen het moment van de 10cm aanbrak, had ze echt de fut niet meer om te persen. We hebben anderhalf uur staan aanmoedigen en PUSH PUSH PUSH! geroepen, maar niets hielp. Heb het zelfs in het Nederlands geprobeerd, maar ook dat werkte niet :p (Is trouwens geen grap, de vrouw had 8 jaar in Nederland gewoond en sprak eigenlijk beter Nederlands dan Engels). Dusja, weer pech voor Laure dus: na anderhalf uur persen besloten de dokters om er de ventouse (zuignap) op te zetten. Het koppel zelf was wel enorm opgelucht en een uurtje na de bevalling lagen zowel moeder, baby als papa gelukzalig te dromen. Mijn eerste nacht was dus goed verlopen, alleen jammer dat ik geen bevalling had.

Ik begon met goede moed aan nacht numero due, deze keer een vrouw die geïnduceerd (ingeleid) moest worden omdat ze een leverprobleem had. Het was dik tegen haar zin omdat ze van haar eerste baby thuis was bevallen en dit nu opnieuw wilde. Ze haatte dus het infuus, het CTG-toestel, de gedeelde badkamer, de kleine ruimte, de niet-zo-geluidsdichte muren, het feit dat we elk kwartier haar polsslag moesten meten, ... Niet de makkelijkste patiënte zullen we maar zeggen ;). We volgden haar uuuuuren op en probeerden haar te motiveren, maar de inductie werkte totaal niet en de vrouw vorderde van 3cm (om 20u) naar... 3cm om 4u30. Niet dus. Conclusie: op naar het operatiekwartier en de baby maar via een keizersnede ter wereld brengen. Heb wel mee steriel kunnen staan, wat mee geassisteerd en de baby opgevangen + eerste zorgen gedaan, dus ik heb toch gelukkig wel iets bijgeleerd. Nachtshiften zijn trouwens enorm verwarrend, ik was helemaal de kluts kwijt toen ik naar huis ging, het al licht was en de vogeltjes aan het fluiten waren. Moet je dan bv. nog eten? Ontbijten? Wanneer moet je je tanden poetsen? Tot hoe laat moet je dan slapen? Ben het duidelijk nog niet gewoon :p

Volgende week werk ik met mijn andere mentor, Sylvia, hopelijk brengt zij me meer geluk!

Nieuwe update (en laatste) van hoe de samenstelling van onze gang er nu uit ziet: Bieke - de laatste belgische studente - is aangekomen! En vandaag maakten we ook kennis met Amy, een Britse studente. We weten nog niet wat ze studeert en hoe lang ze blijft, daar komen we hopelijk snel achter! Wel een beetje spijtig voor haar dat ze met 7 belgen opgescheept zit :p. Het wordt wat krapjes in de keuken, maar het lukt wel! We eten nog altijd heel gevarieerd en mega gezond hoor mama ;).

Lotte stelde deze week het menu op: groentenrisotto met zalm, worst met appelmoes/sla en patatjes, kip met rijst en prei, tagliatelli scampi, opgevulde paprika, macaroni met kaas en tonijn (à la Jeroentje), ... Niet slecht hé? :) Simon, Sofie en ik zijn naar de winkel gegaan om boodschappen te doen, maar we hadden niet echt door dat de kar overvol begon te raken (niet moeilijk ook, als je 7 man gedurende 7 dagen van eten wil voorzien), en dat we maar met 2,5 (diene halven ben ik :p) personen waren om te dragen! We wilden eigenlijk een taxi nemen, maar we wisten het telefoonnummer niet. Dus werd het sleuren! Om even een beeld te schetsen: Sofie had 7,5kg patatten aan de ene hand en ongeveer 7,5 kg andere dingen aan de andere om in evenwicht te zijn. Het is dus niet nodig om te zeggen dat we heel blij waren om thuis te zijn en géén zin meer hadden om te koken! Gelukkig was er nog een reddende engel in de diepvries: spaghetti van mijn mama met écht Belgisch gehakt! :) Heerlijk.

Na onze lekkere spaghetti (danku mama) en een lekker flesje wijn (danku papa) hadden we wel nog energie om een hele ovenschaal fruitpap te maken, was ook overheerlijk! (Voor foto's, zie facebook.) Afsluiter van de avond: afl. 1 en 2 van seizoen 1 van Grey's Anatomy!

Vandaag een rustige zondag gehad, uitgeslapen tot 12u, gepland om te werken voor school maar eigenlijk geskypet met Evelyne (in Zwiterland, jammergenoeg wel heel slechte verbinding), Laura en Sanne. En dan als ‘pauze' naar afl. 3 en 4 van Grey's Anatomy gekeken, jaja we zijn vertrokken :p. Ook beverenbende gespeeld, heerlijke groentenrisotto van Lotte gegeten, Call the Midwife gekeken en toen heeft Simon zijn kooktalent eens bovengehaald en pudding gemaakt! Alle recepten verschijnen normaalgezien weer op de blog van Sofie!

Ik probeer ondertussen nog steeds in het nachtritme te blijven door heel lang op te blijven en laat te gaan slapen, want maandag weer een nachtje! Dus ga ik nu nog een filmpje zien terwijl de meesten onder jullie waarschijnlijk al onder de wol liggen. Droom zacht! :)