I had the time of my life :)

Zo, dit wordt het allerlaatste bericht op mijn blog!

Ik ben namelijk goed thuisgekomen gisteren, na nog een dagje genieten van Londen en het laatste avondmaal in de Zizzi (waar we trouwens ook kennisgemaakt hebben met Biekes tekentalent :p). 's Avonds was mijn papa er al om alles in te laden en een nachtje te slapen zodat we de volgende morgen vroeger konden vertrekken. Ik heb een hele nacht oorverdovend gesnurk moeten tolereren, zelfs mét oordopjes, maar dat had ik er wel voor over :).

De volgende morgen ben ik mijn belofte nagekomen en heb ik mijn allerliefste papa getrakteerd op een allerlaatste English breakfast. Zo zorgden de vette worsten voor de nodige energie om mij veilig thuis te brengen! ;) De rit zelf ging snel voorbij doordat papa weer in form was met zijn 'verhaaltjes over vroeger' en me ondertussen wat goeie muziek van de jaren 70 en 80 leerde kennen. Bij thuiskomst was ons huis versierd met ballonnen en een spandoek Welkom Thuis!, en ik voelde mij inderdaad direct welkom hé! :)

Ik heb enorm genoten van mijn weekendje thuis, van iedereen die mij een bezoekje is komen brengen, van het heerlijke eten van mijn mama (stoofvlees met zelfgemaakte frietjes, soep, vogelnestjes, ...), gewone boterhammen!, mijn zalige bed, een BAD!!, kortom: doodgewone dingen die plots mirakels leken!

Het moet wel gezegd: zelfs zonder bad etc zijn die drie maanden echt voorbij gevlogen. Ik had nooit gedacht dat het zo 'fastforward' zou gaan! Maar ik heb er enorm van genoten :). Goed gezelschap gehad op kot, veel van Londen gezien, kennisgemaakt met 'echte Britten', en het belangrijkste: een fantastische stage beleefd! Vroedkunde is dan misschien toch iets voor mij! ;)

Ik heb op mijn stage geleerd dat je na het 'inschatten van de situatie' altijd een plan moet maken. Dus hier komt het mijne:

Plan:

- weekje genieten van thuis en van Gent
- nog meer genieten van Gent maar dan onder de vorm van 3 weken les
- de allerlaatste drie weken stage verlos doen (In Gent. In Deinze! Of was het nu toch Gent?) en braaf doen wat Belgische gynaecologen zeggen
- mijn liefje proberen zien in de komende (drukke!) 2 maanden
- afstuderen, met grote onderscheiding natuurlijk (tis een plan hé mensen)
- papieren voor ‘werken als vroedvrouw in de UK' in orde brengen en ondertussen de vacatures in de gaten houden
- op reis gaan (voorlopig staan Italië en Bretagne al zeker op de planning, maar er is nog ruimte voor meer!)
- misschien nog eens een beetje werken bij Esso om mijn weekendjes naar den boyfriend te kunnen afforden
- volwassen worden en eindelijk eens beslissen of ik nu ga verder studeren of begin te werken ;)

Met dit grandioze plan sluit ik mijn blogje af. Bedankt iedereen om mijn blog te volgen en mij met jullie vele reacties te steunen en te entertainen! Ik hoop dat ik jullie ondertussen ook wat geëntertaind heb :).Dikke merci ook aan iedereen die mij (soms meermaals!) is komen bezoeken in Londen! Ik mag natuurlijk ook de student vroedvrouwtjes niet vergeten die nog in de John Rich House zijn: veel succes nog met jullie stage, doe maar snel jullie 40ste bevalling en amuseer jullie vooral nog! Ik ga jullie missen! En dan ten slotte Anne, Rianne en Evelien: bedankt voor jullie gezelschap en om mij wegwijs te maken in 'het leven van Uxbridge', en misschien tot volgend jaar? :)

Last working day!

Jaja, het moest er een keer van komen. Mijn laatste werkdag zit erop!

Ik heb mijn laatste twee weken doorgebracht op community (zie mijn blog over community voor de mensen die denken: 'wft is community?') en daar heb ik dus postnatale huisbezoeken gedaan, maar vooral Clinic waar ik dan zwangere vrouwen moest wegen, meten, bloed prikken, urinestaaltjes controleren, bloeddrukjes doen, hun baby's zoeken (jaja soms moeilijker dan je zou denken) en hun harttoontjes beluisteren, vrouwen in arbeid proberen krijgen (nee je wil niet weten hoe), ...

Klinkt misschien saai en dat was het ook geweest mocht crazy Ruth (the midwife) er niet geweest zijn. Even ter verduidelijking waarom ze crazy is:

1. na twee weken noemde ze me nog altijd Lorna from Germany, op het einde zelfs 'my baby from Germany', en verder noemt ze ook iedere mannelijke persoon die haar weg kruist 'boyfriend'
2. ze kocht me iedere middag 'juice' = 7Up of Cola, een zak chips, koffiekoeken, 30 chicken wings of een hot sausage roll (haar idee van een middagmaal, en dan klagen dat ze dringend moet afvallen)
3. als we in haar auto rijden zegt ze elke dag dat ze dringend haar auto moet wassen, zet ze vervolgens keihard haar favoriete cd 'Shout to the lord' (yes she's African :p) op en zit ze daarmee mee te kwelen en zegt ze ook dat ze soms de onweerstaanbare drang heeft om dure BMW's en Mercedessen te rammen omdat ze er zichzelf geen kan veroorloven. Mss daarom dat ze altijd zegt dat ik mijn gordel moet aandoen als ik instap, en me ook altijd waarschuwt dat ik moet opletten als ik een straat overstreek :p
4. Ze wil mij nog altijd koppelen aan haar 21-jarige zoon ook al zegt ze zelf dat hij 'ugly as his dad' is en ik ook duidelijk heb gemaakt dat ik niet meer beschikbaar ben

Dat waren maar enkele voorbeeldjes van mijn dagen met Ruth. Maar kheb veel gelachen en mij echt geamuseerd, ik zal haar missen! (Zij mij ook denk ik, want eigenlijk voerde ze zelf niet veel werk uit en duren haar werkdagen normaalgezien tot 18u terwijl wij altijd netjes om 16u klaar waren) Maar ze heeft beloofd om mij binnen een paar dagen te bellen om te vragen of ik niet weer terug wil komen :p. (En natuurlijk ook om te weten of ik goed ben thuisgekomen, de mama in haar komt dan weer eens boven)

Heb vandaag mijn afsluitend gesprek gehad met Nicole Callender om de voorbije drie maanden te evalueren. Ze zei dat iedereen content was van mij, en dat er zeker toekomst voor mij is in het Hillingdon Hospital, mocht ik willen natuurlijk :). Ondertussen begint het al een beetje te kriebelen om als vroedvrouw te werken in de UK, omdat het hier echt vééél leuker werken is dan in België. Ik geef het plan om verder te studeren nog niet helemaal op, maar momenteel heb ik meer zin om hier een jaar of twee ervaring op te doen voor ik verder nadenk over wat ik later wil. Het feit dat mijn vriendje maandag start op Heathrow zal daar ook wel voor iets tussen zitten zeker? ;) Jullie zullen er zeker nog van horen! :)

Morgen is mijn laatste dag hier in Uxbridge, en ik heb besloten om nog eens afscheid te gaan nemen van Londen zelf! Kheb de afgelopen weken wat leukere dingen ontdekt dan Oxford & Regent street, Buckingham Palace, the Londen Eye etc., ooit wordt ik nog een echte 'London Local'! ;) 's avonds komt mijn lieve papa dan naar hier om samen mijn gerief in te pakken en zaterdag vroeg te kunnen vertrekken! Maar voor we vertrekken papa, heb je nog iets van mij te goed voor je verjaardag, weet je nog wat? :)

Celebrating my birthday on antenatal ward

Bij deze dus het vervolg van mijn vorige blog :)

Na mijn rondleiding aan Hilde ben ik samen met Sofie en Pimpel* naar Londen geweest en hebben we samen met Bieke, Lotte, Joyce en Evelien een beetje liggen zonnen in Hyde park, zalig :). Daarna hebben we nog wat geshopt, maar het was al snel tijd om terug naar huis te gaan want ik had nacht!

Op maandag, dinsdag en woensdag had ik dus nachten met vroedvrouw Julie op Antenatal Ward, dat is de afdeling waar alle risicozwangeren ter observatie liggen, en waar ook alle inducties binnenkomen die nog niet in echte arbeid zijn. Toen ik er maandag toekwam, bleek Julie op verlos te staan omdat er vroedvrouwen te weinig waren, en toen zeiden ze dat ik mocht kiezen wat ik deed: verlos of antenatal. Tja. Was de keuze natuurlijk snel gemaakt! Wéér twee bevallingen bij. Dus het (voorlopige? :p) eindtotaal staat op 36! *trots* :)

Maar dinsdag en woensdag had ik wel degelijk een shift op antenatal (samen met Marthe trouwens, chance!). De eerste nacht was het super druk omdat alle bedden vol lagen en triage ook naar onze dienst kwam omdat het te druk was op verlos. Ik denk niet dat ik al uitgelegd heb wat triage is: dat is een soort van 'spoed' waar alle vrouwen 24u/24 naartoe kunnen als ze denken dat ze in arbeid zijn, gevallen zijn, hun kindje al een tijd niet meer voelen bewegen hebben, bloedverlies hebben, ziek zijn, ... Beetje vanalles dus. En van daaruit wordt dan beslist wat er met de vrouwen moet gebeuren: naar het verlos, terug naar huis, opname op antenatal ward, ...

Ik had het geluk om samen met Julie de triage te mogen doen (terwijl Marthe met een overstressy vroedvrouw moest werken en constant gecontroleerd werd, ocharme). Ik mocht de vrouwen opnemen, een babbeltje doen en onderzoeken, terwijl Julie het papierwerk deed en samen met mij besliste wat er met de vrouwen moest gebeuren, heel interessant! En grappig ook als er een vrouw op 10cm helemaal naar onze dienst kwam en dan na mijn onderzoek in sneltempo terug naar beneden werd gevoerd, in de hoop dat ze niet in de lift ging bevallen van haar achtste kind :p. Maar dan had je natuurlijk ook de vrouwen, zwanger van een eerste baby, die nog niet goed weten hoe het allemaal werkt en na wee één al op de dienst staan en denken dat ze binnen de tien minuten gaan bevallen ;). (Niet dat ik hen niet snap hoor, zou denk ik zelf ook zo zijn!)

Nacht twee was een beetje het tegenovergestelde van de vorige, übersaai! Marthe en ik hebben heel wat uren naast elkaar op een stoeltje doorgebracht, wachtend op wat werk. Ondertussen konden we wel veel babbelen en moesten we ook de slaapverwekkende verhalen van vroedvrouw Aleksandra (de stresskip) aanhoren... zzzz... Wel een lichtpuntje in de duisternis: in mijn pauze mocht ik eindelijk mijn postpakketje en kaartjes opendoen aangezien het dan al 29 maart was! :) Ik was aangenaam verrast door de mega leuke cadeautjes en lieve kaartjes, dankjewel iedereen! En dan speciaal aan Louise, Charlotte, Charlotte en Emily, want jullie postpakket was natuurlijk het leukste en lekkerste van allemaal :)!

Op mijn verjaardag zelf heb ik weer van het zonnetje genoten met Joyce en Lotte in het park van Uxbridge, in mijn nieuwe kleedje en met een Ben & Jerry-ijsje, meer moest dat niet zijn :). Daarna hebben we gedaan wat we altijd al eens hadden willen doen: Fish & Chips halen! Was niet slecht, al zijn Belgische frietjes natuurlijk véél beter. Nog twee weken en ik dan kan ik eindelijk weer frietjes met ne goeien Bicky eten :D.

* Pimpel is de vriend van Sofie, zijn echte naam is Peter Mees, vandaar ;).

Bye bye labour ward :(

Dag allerliefste lezertjes,

zoals beloofd: binnen de twee dagen een blogbericht! Jammergenoeg is mijn hoofd momenteel redelijk leeg waardoor ik niet zo goed meer weet wat er de afgelopen dagen allemaal is gebeurd. Ik heb vandaag namelijk al veel geschreven want mijn de deadline van mijn bachelorproef was om 17u vanavond! Khad er natuurlijk niet op gerekend dat mijn ‘uitslapen' van 23u tot 12u30 's middags zou duren, maar alles nog altijd onder controle hoor. Enkel nog paar kleine dingetjes veranderen (die altijd langer duren dan je het gepland hebt) en een besluit schrijven. 16u30, nog anderhalf uur, chill... En dan valt plots mijne frank: shit, binnen een halfuur is het 17u in België!! Uuuuuuuuhm :p Tja, Laure zou Laure niet zijn zonder een stressmomentje, en toen wist ik ook nog eens niet hoe ik mijn bestand in PDF moest zetten! Mijn computerheld Stijn was momenteel niet thuis en kon stressy-me niet helpen over de telefoon. Maar Marthe was mijn redder in nood en mijn bachelorproef was om 16u58 binnen. Ruim op tijd dus ;).

*Ondertussen het liedje van Kowlier: ‘tzit een bjistje in min uoft, tis ipt gemak... Ke min moeder gword gistern, en da makt mie blie'* (is nog waar ook, alé da laatste dan)

Maar dus. Over de afgelopen 2 weken: die extra nachtshift op verlos was een goeie gok want weer drie bevallingen erbij! Idem voor de nacht op dinsdag en woensdag trouwens, jaja, goed bezig al zeg ik het zelf! :) De vroedvrouwen weten ondertussen al wat ik kan en laten me dus meestal alles alleen doen, behalve natuurlijk de bevalling zelf want dan moeten er altijd twee vroedvrouwen in de kamer zijn. Hoewel, het is al twee keer gebeurd dat Sylvia vergat op de knop te drukken omdat ze even dacht dat ik ook al een vroedvrouw was, van een compliment gesproken! Zelfs de coördinators zeggen dat ik klaar ben om te beginnen werken. Altijd leuk om te horen natuurlijk. Op zaterdag had ik dan mijn allerlaatste dag op verlos en nam ik met veel spijt in het hart afscheid van de vroedvrouwen daar. Wel met 32 bevallingen en véél ervaring rijker! En ook een kort bezoekje op stage van mijn stagebegeleidster Hilde uit België. Ze kwam de mentoren van Marthe en ik ontmoeten en eens vragen hoe we het gedaan hadden. Daarna bedankte ze hen met een pak speculooskoekjes (of Spoekoeloekoe zoals mijn mentor Sylvia ze noemt :p) uit België, waren ze blij mee!

Op zondag had ik om 10u een afspraak met Hilde voor mijn ‘theoretische toetsing', stressss! Gelukkig is Hilde wel heel leuk en kon ik op al haar verloskundige vragen antwoorden. Uiteindelijk werd ik 2,5u op de rooster gelegd, maar er was tussendoor ook tijd voor veel verhalen over mijn stage hier hoor :). Mijn stagebegeleidster was heel geïnteresseerd in het systeem hier, en daarom mocht ik haar op maandagmorgen een korte rondleiding geven in het Hillingdon Hospital. Veel viel er niet te zien, behalve veel zwangere vrouwen (uiteraard) en Marthe, Anne en Tinne die flink aan het werken waren maar wel tijd hadden voor een babbeltje. Nicole (diegene die we nodig hadden) was natuurlijk nergens te bespeuren. Maar over de telefoon wist ze wel te vertellen dat ze content van ons was, en dat ze ook naar België wil komen voor een congres (ofzo). Dus misschien kunnen jullie ook eens kennismaken met de fameuze Nicole!

Voor de rest van mijn (werk)week: zie volgend blogbericht dat morgen volgt! x

Very very short message!

Sorry trouwe lezers dat ik jullie al meer dan 10 dagen in de steek gelaten heb!

Maar ik heb een goed excuus want ik had het mega druk! Ik moest namelijk:

• werken
• slapen
• eten
• aan mijn bachelorproef schrijven (moet vrijdag ingediend worden!)
• nog meer werken en nog een paar bevallingen doen
• en heel belangrijk: van de zon genieten en vitaminekes D opdoen hé :)

Vanavond start mijn allerlaatste nacht op Antenatal Ward (ik leg later nog wel uit wat dat inhoudt en wat ik allemaal moet doen), ik verlang nu al tot mijn pauze want dat wil zeggen dat het dan al 29 maart is en dat ik eindelijk mijn kaartjes en pakje mag opendoen! :)

Daarna heb ik vier dagen vrij en dan verandert mijn ritme drastisch: 2 weken een 9 to 5 jobke op community! En maandag komt mijn liefje ook weer een hele week om een kot te zoeken :). Ook daarover binnenkort meer!

Nu eerst: pizza'tje in de oven droppen (efkes geen tijd voor koken), beetje werken en verjaardag vieren! :) Ik beloof dat er binnen twee dagen een uitgebreid verslag van de afgelopen dagen online staat! Genieten jullie ondertussen ook maar nog een beetje van de zon :)

Dikke zoen!

Uxbridge by night

Buenas noches!

't wordt zo stillekesaan een traditie om nachtelijke blogjes te schrijven! Iedereen ligt alweer lang onder de wol, behalve Laure Depuydt en een paar gedesoriënteerde vogeltjes die denken dat het al ochtend is. Oh ja, en Simon en Lotte die momenteel aan het werk zijn en hopelijk veel baby's kunnen vangen! Maar ook weer niet té veel want de rest moet allemaal op mijn nachtshift geboren worden morgen! Ik doe namelijk een extra shift omdat er voor een keer niet veel studenten zijn, en ik om de één of andere reden nog steeds in mijn nachtritme blijf. Heb na mijn 3 nachtshiften van zondag, maandag en dinsdag talloze pogingen ondernomen om zoals normale mensen overdag te leven en 's nachts te slapen, maar 't heeft niet mogen zijn :p. Dusja, morgen nog maar eens een extra shift, alles voor de bevallingen!

Voor de rest heb ik wel niet veel te vertellen, want alles wat ik de afgelopen dagen gedaan heb, is gegeten, geslapen, geskypet en serietjes gekeken. Boeiend! Ah ja, gisteren ben ik ook gaan zwemmen (vond ik toch flink van mezelf aangezien het feit dat niemand wou meegaan mij niet heeft tegengehouden én het ook een eindje stappen is naar het zwembad), daarna heb ik boodschappen gedaan en soep gemaakt! En dan 's avonds ook nog heerlijke pannenkoeken van Marthe en Sofie gegeten, thx girls :).

Morgen staat er een girlsnight op de planning (lees: nagels lakken, make-uppen, ons haar doen, ...) en dan daarna een feestje waarop ook de mannelijke vroedvrouwen onder ons uitgenodigd zijn ;). Maar ik heb mijn prioriteiten gesteld: eerst genoeg bevallingen, dan feestjes!

En nu: slapen. Of nog wat verder werken aan mijn reflectieverslag? Of toch nog maar een afleveringske Grey's Anatomy om het af te leren? Hmm... Prioriteiten stellen. Ik laat jullie nog weten wat het is geworden! ;)

Oh ja, p.s.: Ik bedacht gisteren dat het nu écht wel al lang geleden is dat ik nog thuis was. Londen voelt al een beetje als thuis (al mag ik dat niet zeggen van Sanne), maar Rumbeke staat toch nog altijd op de eerste plaats hoor! Ik mis jullie!

Skills & Drills

Right. 1u 's nachts (local time), tijd voor een nieuw verhaaltje en een terugblik op de afgelopen dagen in Londen! Ik heb momenteel eigenlijk een nachtshift, maar ik heb sinds 20u nog helemaal niets gedaan behalve gezeten, gebabbeld, gegeten en gedronken (beetje vroedkunde op z'n Belgisch eigenlijk). Maar hier in het Hillingdon Hospital is dat dus hóógst uitzonderlijk, alle vroedvrouwen lopen weer hout vast te houden uit schrik dat de storm plots losbarst en alle baby's er tegelijk uit willen. Ik zou dat natuurlijk maar al te graag hebben, we still need deliveries! Maar goed, in afwachting heb ik dus anderhalf uur pauze om nog meer te zitten, eten, drinken en babbelen, maar ik heb besloten om mijn tijd nuttig te besteden en jullie nog eens blij te maken met een blogberichtje :).

Heb deze week een behoorlijk drukke week achter de rug, met enkele long days op verlos (waarvan ik jullie al verteld heb), maar ook twee studiedagen. Eentje ging over perineal repair (= hechten), waar we varkensharten mochten toenaaien om te oefenen op onze hechttechniek. Afgezien van de afschuwelijke stank was het wel eens leuk om geen stomme sponsen te moeten hechten, de structuur van dat varkenshart leek verdacht veel op die van... jeweetwel ;).

Op studiedag 2 - ook wel Skills & Drills genaamd - deden we simulaties van verloskundige noodsituaties. Voor de vroedvrouwen onder ons: navelstrengprolaps, schouderdystocie, ernstige postpartumbloedingen, ongediagnosticeerde stuitbevallingen, neonatale reanimatie en eclampsie. Voor alle anderen, kort samengevat: alles wat mogelijk grondig fout kan lopen tijdens of na een bevalling ;). De training was niet enkel voor vroedvrouwen maar ook voor gynaecologen, anesthesisten, verpleegsters, ... Grappig om eens een anesthesist te zien sukkelen met zijn handgrepen voor een bevalling! (Ze hebben trouwens ook altijd de neiging om hun patiënten een zuurstofmasker te geven, ook al is het totaal niet nodig. Kwestie van toch iets om handen te hebben zeker?) Ik mocht een zwangere vrouw in arbeid spelen die plots stuipen kreeg. Blijkbaar speelde ik het redelijk overtuigend want de vroedvrouw ‘in charge' zei me achteraf dat ik haar de stuipen op het lijf had gejaagd (zwakke woordspeling, I know), ze dacht dat het echt was :p. Foto's van deze twee studiedagen zijn op mijn blog en facebook te vinden, kwestie van het jullie een beetje visueel voorstelbaar te maken :).

Verder was het ook een super leuk weekend, want onze ouders (van Stijn en mij) + Elke en Gert-Jan waren op bezoek! De zon heeft ons twee dagen lang gezelschap gehouden, echt zalig :). Zaterdag hebben we eigenlijk bijna heel Londen in sneltempo bezocht, en 's avonds een restaurantje proberen zoeken in Covent Garden, maar dat bleek niet zo simpel. Daarom besloten we maar om naar Uxbridge te gaan en daar (nog maar eens :p) in de Zizi te eten. Maar het bleek ook niet zo simpel om daar te geraken! To cut a long story short: TFL (Transport For London) leek even heel hard op de NMBS, waardoor we een taxi, metro en een paar bussen moesten nemen om uiteindelijk toch 2u later op onze bestemming aan te komen, waar we heerlijk gegeten hebben, onze mama's een beetje zat waren van de wijn maar toch nog in staat om na het eten de lokale pub te bezoeken ;).

*Mobile phone - Friends Ringtune => Midwife Emma calls to say that I've got work!*
So off we go again!

En ... ondertussen is het 8u30 en één bevalling rijker! Wat een ‘nice & normal' onderwaterbevalling leek te worden, draaide uiteindelijk nog uit op een schouderdystocie (= wanneer het hoofd geboren is en de schouder vast zit), ik heb mijn skills en drills direct in de praktijk kunnen omzetten! Was een hele belevenis, maar ben te moe om te veel in detail te treden. Samengevat: baby kwam na heel veel moeite ter wereld, was een beetje in shock maar stelt het nu goed. Hiermee ook nog maar eens het zoveelste incident form voor het ziekenhuis, maar Laure toch blij met haar bevalling!

En nu mijn bed in :)
Tot de volgende!

Welcome to the house of fun!

Goed nieuws wat de bevallingen betreft: ik zit eindelijk over de helft! Het aftellen kan beginnen :). Ik had geluk tijdens mijn shift, want er waren weinig andere studenten en de coördinator (de hoofdvroedvrouw die alles in goede banen moet leiden op het verloskwartier) Laura wist dat ik nog veel bevallingen nodig had. Laura is trouwens áltijd in een goed humeur, geen idee hoe ze het doet met zo'n zware verantwoordelijkheid soms. Ze verwelkomde elke vrouw in arbeid met: ‘Welcome to the house of fun!'. Hilarisch.

Ze riep me dat ik snel naar een kamer moest om er een bevalling te doen. Ik lopen, maar toen ik er aankwam zag ik dat de vrouw nog totaal niet in arbeid was. Ze stond daar gewoon met haar kleren nog aan, net gedouchet en met een smile op haar gezicht. Ik dacht eerst nog dat ik in de verkeerde kamer was, maar blijkbaar stond ze al op een goeie 9cm! Nog geen 15 min later is haar baby geboren, ik had nét op tijd mijn handschoenen aan om hem op te vangen :p. Zo zou ik ook wel willen bevallen later! (Mss wel niet in hurkzit, want ik weet nu uit ervaring dat het dan echt moeilijk is voor de vroedvrouw om de baby deftig op te vangen, moet geen zicht geweest zijn om mij daar zo half op de grond te zien liggen, haha.)

Na dit ‘vluggertje' kon ik nog een heel mooie bevalling (in linkerzijlig) doen bij een vrouw uit Litouwen die haar twee beste vriendinnen had meegebracht om voor haar te supporteren. Het waren precies twee cheerleaders, 't was alleszins een amusante arbeid en bevalling (zeker omdat die vrouw bij elke contractie zei: Oh, I'm having a transaction again' :p). Voor de vroedvrouwen onder ons: 't is echt heel leerrijk om eens bevallingen te leren doen in andere posities dan lithotomie. Lang leve de vroedkunde hier ;).

Zondag heb ik nog eens genoten van een lazy day, zijn we op 't gemakje boodschappen gaan doen en heb ik spaghettisaus gemaakt. Deze keer was het wel lekker, maar dat was alleen maar omdat de vrienden van Marthe echt Bélgisch gehakt voor ons meegenomen hadden. Danku Marthe en co :)!

Gisteren was een heel kalme dag op verlos, er stonden heel veel keizersnedes op de planning dus heb ik maar een beetje geassisteerd op het OK en baby's opgevangen. De vroedvrouw waarmee ik werkte was wel een beetje te kritisch naar mijn goesting. Ze had commentaar op alles wat ik deed eigenlijk. Zelfs over hoe ik een bed moet opmaken, hoe ik steriele handschoenen moet aandoen en over 't feit dat ik moet werken aan mijn handschrift omdat het te Europees is (?!). (Heb tijdens deze stage nog nooit zo veel complimenten gekregen van dokters da ik zo mooi schrijf, dus ik snapte niet echt wat haar probleem was.) Dusja, had Laure het tegen 17u wel een beetje gehad en heb ik gevraagd of ik naar huis mocht omdat er toch niets meer te doen was. Problem solved ;).

Eenmaal thuisgekomen waren Marthe en Sofie (alweer :p) een afleveringske Grey's Anatomy aant kijken dus ik kon niet anders dan meekijken natuurlijk. Sofie wilde persé McDreamy en Meredith nog zien kussen, dus waren we verplicht om 4 (of waren het er 5?) afleveringen op rij te kijken :p. Tussendoor hebben we natuurlijk wel tijd gemaakt om een lekkere ovenschotel met broccoli, courgette, kip, rijst, sinaasappel en graanmosterd te maken - voor het recept: zie blog Sofie! Tegen 12u had McDreamy zijn Meredith nog altijd niet tegen zijne gilet getrokken, dus moesten we zwaar teleurgesteld gaan slapen.

Maar toch was het leuk opstaan deze morgen, want wie kwam daar op mijn raampje kloppen? Een of andere knappe vent in kostuum... MIJN McDreamy! Haha :p. Stijn blijft tot zondag en moet drie dagen sollicitatiegesprekken doen op Heathrow en nog een paar bedrijven waarvan ik de naam altijd vergeet. Dit weekend komen onze ouders en Elke & Gert-Jan een weekendje naar Londen, to be continued!