Right. 1u 's nachts (local time), tijd voor een nieuw verhaaltje en een terugblik op de afgelopen dagen in Londen! Ik heb momenteel eigenlijk een nachtshift, maar ik heb sinds 20u nog helemaal niets gedaan behalve gezeten, gebabbeld, gegeten en gedronken (beetje vroedkunde op z'n Belgisch eigenlijk). Maar hier in het Hillingdon Hospital is dat dus hóógst uitzonderlijk, alle vroedvrouwen lopen weer hout vast te houden uit schrik dat de storm plots losbarst en alle baby's er tegelijk uit willen. Ik zou dat natuurlijk maar al te graag hebben, we still need deliveries! Maar goed, in afwachting heb ik dus anderhalf uur pauze om nog meer te zitten, eten, drinken en babbelen, maar ik heb besloten om mijn tijd nuttig te besteden en jullie nog eens blij te maken met een blogberichtje :).

Heb deze week een behoorlijk drukke week achter de rug, met enkele long days op verlos (waarvan ik jullie al verteld heb), maar ook twee studiedagen. Eentje ging over perineal repair (= hechten), waar we varkensharten mochten toenaaien om te oefenen op onze hechttechniek. Afgezien van de afschuwelijke stank was het wel eens leuk om geen stomme sponsen te moeten hechten, de structuur van dat varkenshart leek verdacht veel op die van... jeweetwel ;).

Op studiedag 2 - ook wel Skills & Drills genaamd - deden we simulaties van verloskundige noodsituaties. Voor de vroedvrouwen onder ons: navelstrengprolaps, schouderdystocie, ernstige postpartumbloedingen, ongediagnosticeerde stuitbevallingen, neonatale reanimatie en eclampsie. Voor alle anderen, kort samengevat: alles wat mogelijk grondig fout kan lopen tijdens of na een bevalling ;). De training was niet enkel voor vroedvrouwen maar ook voor gynaecologen, anesthesisten, verpleegsters, ... Grappig om eens een anesthesist te zien sukkelen met zijn handgrepen voor een bevalling! (Ze hebben trouwens ook altijd de neiging om hun patiënten een zuurstofmasker te geven, ook al is het totaal niet nodig. Kwestie van toch iets om handen te hebben zeker?) Ik mocht een zwangere vrouw in arbeid spelen die plots stuipen kreeg. Blijkbaar speelde ik het redelijk overtuigend want de vroedvrouw ‘in charge' zei me achteraf dat ik haar de stuipen op het lijf had gejaagd (zwakke woordspeling, I know), ze dacht dat het echt was :p. Foto's van deze twee studiedagen zijn op mijn blog en facebook te vinden, kwestie van het jullie een beetje visueel voorstelbaar te maken :).

Verder was het ook een super leuk weekend, want onze ouders (van Stijn en mij) + Elke en Gert-Jan waren op bezoek! De zon heeft ons twee dagen lang gezelschap gehouden, echt zalig :). Zaterdag hebben we eigenlijk bijna heel Londen in sneltempo bezocht, en 's avonds een restaurantje proberen zoeken in Covent Garden, maar dat bleek niet zo simpel. Daarom besloten we maar om naar Uxbridge te gaan en daar (nog maar eens :p) in de Zizi te eten. Maar het bleek ook niet zo simpel om daar te geraken! To cut a long story short: TFL (Transport For London) leek even heel hard op de NMBS, waardoor we een taxi, metro en een paar bussen moesten nemen om uiteindelijk toch 2u later op onze bestemming aan te komen, waar we heerlijk gegeten hebben, onze mama's een beetje zat waren van de wijn maar toch nog in staat om na het eten de lokale pub te bezoeken ;).

*Mobile phone - Friends Ringtune => Midwife Emma calls to say that I've got work!*
So off we go again!

En ... ondertussen is het 8u30 en één bevalling rijker! Wat een ‘nice & normal' onderwaterbevalling leek te worden, draaide uiteindelijk nog uit op een schouderdystocie (= wanneer het hoofd geboren is en de schouder vast zit), ik heb mijn skills en drills direct in de praktijk kunnen omzetten! Was een hele belevenis, maar ben te moe om te veel in detail te treden. Samengevat: baby kwam na heel veel moeite ter wereld, was een beetje in shock maar stelt het nu goed. Hiermee ook nog maar eens het zoveelste incident form voor het ziekenhuis, maar Laure toch blij met haar bevalling!

En nu mijn bed in :)
Tot de volgende!