De tijd in Uxbridge vliegt echt voorbij! Mijn tweede werkweek zit er alweer op. Woensdag had ik mijn eerste dag op het verloskwartier, dus dinsdag (een vrije dag) had ik wel wat stress! Ik was van plan om goed aan mijn bachelorproef te werken, maar daar is uiteindelijk niet veel van gekomen want de concentratie was héél ver te zoeken. Gelukkig kwam Evelien met andere plannen op de proppen, namelijk een Halli Galli - het spel met de bel! - challenge! Ik vermoed dat niet veel mensen dat spel kennen, maar dat komt waarschijnlijk omdat er ‘vanaf zes jaar' op het doosje staat en dat het doel van het spel erin bestaat dat je tot vijf moet kunnen tellen :p Haha. Maar we hebben ons toch geamuseerd! ;) (http://nl.wikipedia.org/wiki/Halli_Galli).

Na een korte nacht kwam mijn eerste dag labour ward er dus aan! Het was al van ‘s morgens heel druk, waardoor ik er direct in ‘gesmeten' werd. In de voormiddag assisteerde ik vroedvrouw Melanie in de operatiezalen waar de keizersnedes doorgingen. Was wel een beetje stressy omdat ik niets wist staan, en het feit dat alle dokters mij vanalles zaten te vragen en ik op bijna elke vraag ‘I don't know' moest antwoorden, hielp mij ook niet echt vooruit ;). Maar verder was mijn voormiddag wel heel interessant!
In de namiddag mocht ik een vrouw in arbeid volgen met Emma, een vroedvrouw die nog maar vier maanden afgestudeerd is en zich dus eigenlijk afvroeg wat ze mij in godsnaam kon leren als ze het zelf allemaal nog niet kon! (Terwijl ze eigenlijk een supergoede vroedvrouw is, merkte ik!) Mijn ‘verloskundige kennis' kwam gelukkig snel weer boven en terwijl Emma heel de papierhandel in orde moest brengen, leerde ik het koppel wat beter kennen. Was niet simpel trouwens, want de vrouw sprak maar enkele woorden Engels, en alle communicatie moest via haar man verlopen. Na vele uren samen ‘puffen' kon ik na mijn shift met een heel goed gevoel naar huis, want ik mocht van Emma de hele bevalling zelf doen! Ze gaf me hier en daar wat tips maar bleef mooi aan de kant staan kijken. Ik zal alle niet-vroedkundigen de bloederige details besparen, maar uiteindelijk bracht ik dus een gezond meisje op de wereld en was ik supertrots ;).

Gisteren was dan dag twee op labour ward, waar ik een vrouw volgde waarvan de harttoontjes van haar baby niet zo goed waren. (Voor de vroedvrouwen onder jullie: G2P1, uteruslitteken want de vorige keer bevallen van een tweeling met een electieve sectio, suboptimaal CTG door verminderde variabiliteit en nu en dan ne keer een deceleratie) De vrouw wilde echt heel graag een natuurlijke bevalling deze keer, waardoor er telkens dokters binnen kwamen om te kijken hoe het vorderde. Zij hadden natuurlijk veel liever meteen een keizersnede gedaan, maar hier in Engeland wordt ook geluisterd naar de wensen van het koppel! Een supersympathiek koppel trouwens, echt leuk. Op de één of andere manier had hun baby gedurende de zwangerschap het koosnaampje Strawberry gekregen, en ondertussen had iedereen het over baby Strawberry, waardoor ze er serieus over nadenken om hun baby ook echt zo te noemen :p. En ik moet zeggen, na een paar uur begon ik er zelf ook aan te wennen, maar ik hoop toch dat ze hun baby uiteindelijk niet naar een stuk fruit zullen noemen :p. De arbeid vorderde jammergenoeg niet echt, na 8u arbeid en redelijk wat Synto (een weëenstimulerend middel) was er aan het einde van mijn shift nog maar 2cm ontsluiting... Ik twijfelde eerst om nog langer te blijven voor de bevalling, maar aangezien het zo enorm traag ging, zat ik daar waarschijnlijk nu nog altijd. Ik hoop echt heel erg voor het koppel dat er uiteindelijk toch geen keizersnede nodig was, maar ik vrees er voor... Geen bevalling voor Laure dus vandaag! Jammer...

's Avonds zijn we met z'n allen nog naar het centrum van Uxbridge geweest, waar we iets gedronken hebben om het afscheid van Sharon te ‘vieren'. Net nu ik haar wat beter leerde kennen, verlaat ze ons alweer! :( Twas wel maar een kort feestje, want blijkbaar sluiten alle cafés hier om 23u, de mietjes. We moeten dringend eens het nachtleven in Londen-city gaan verkennen! Iedereen vraagt telkens wanneer ik nu eindelijk eens naar het centrum ga, maar ik had tot nu toe nog veel te veel andere dingen aan mijn hoofd (en echt praktisch is het trouwens niet, want je doet er toch een uur over om in het centrum te geraken). Maar nu begint het toch stilletjesaan te kriebelen hoor :).

Vandaag heb ik alweer een dagje vrij - leve de long days! En op dit moment ben ik keihard aan het duimen voor mijn liefje die binnen een paar minuten zijn thesis moet verdedigen! You can do it baby! Hopelijk heb je dat diploma vanavond in je handen en kunnen we hier samen werk zoeken in Londen :).