Hallo allemaal,

welkom op mijn blog met Londen-avonturen! Ben benieuwd hoe lang ik het bloggen zal volhouden, maar ik begin alleszins met goede moed! :)

Na een geslaagd afscheidsfeestje op vrijdag de dertiende hebben we de auto volgepropt met gerief, uitgebreid afscheid genomen van de oudertjes en zus (lastig!) en daarna ben ik samen met mijn liefje vertrokken voor de grote oversteek! Aangekomen in Folkestone bleek dat Stijn een ‘master in driving on the left hand side' is en kwamen we dus veilig aan in Uxbridge, waar ik de komende drie maanden zal doorbrengen. Het kostte ons de nodige moeite om aan de sleutels van mijn kot te geraken (dat zich tegenover het ziekenhuis bevindt), maar gelukkig hadden de securitymannen van het ziekenhuis niet veel werk en konden ze ons al in mijn kot binnenlaten. Daar heb ik meteen kennisgemaakt met Sharon, mijn Antwerpse kotgenote die jammergenoeg binnen twee weken al weer vertrekt :( Maar da's wel nog tijd genoeg om mij het ‘échte Uxbridge' (voor zover dat bestaat) te leren kennen!

Daarna zijn Stijn en ik het centrum van Uxbridge al eens gaan verkennen en hebben we GROTE inkopen gedaan, want ik heb me laten vertellen dat het eten hier in Engeland echt niet te vreten is, dus zal ik zelf moeten koken! ;) Gelukkig is er op kot een grote keuken met alles erop en eraan, dus dat moet lukken :). En in de supermarkt kan je ook meer dan alleen ‘Fish and Chips', peas, cheesecake en andere verschikkelijke Engelse dingen kopen, dus dat valt al mee. Alleen moeten we er de volgende keer wel op letten dat we niet onder een boom vol vogeltjes parkeren, want het resultaat kunnen jullie waarschijnlijk wel al raden :p (Sorry papa!) Na deze lange dag heb ik verrassend goed geslapen in mijn nieuwe bed! Stijn helaas iets minder goed op zijn luchtmatras, maar hij moet dat toch geen drie maanden blijven doen, dus.. ;)

Op zondag -gelukkige verjaardag papa!- hebben we mijn kot verder ingericht, gsm en internet in orde gebracht en 's avonds kennisgemaakt met Anne en Evelien, twee Nederlandse meisjes die hier in het ziekenhuis werken en op de gang boven mij wonen. We hebben samen met Sharon naar een Britse serie ‘Call the Midwife' op BBC1 gekeken, om in de sfeer van mijn stage te komen! De serie is gebaseerd op het (blijkbaar bekende) gelijknamige boek en gaat over vroedvrouwen in de jaren 50. Best wel grappig om te zien hoe het er in die tijd aan toe ging bij de vroedvrouwen! Stijn keek nu en dan eens wat raar toen we uitgebreid commentaar aan het geven waren over bevallen, hechten en knippen, maar dat krijg je als je vier vroedvrouwen (2 ervan in spe) naar zo'n serie laat kijken ;-).

Vandaag (maandag) heeft Sharon me begeleid naar het gebouw waar ik de komende maanden stage zal doen. Alle ‘vroedvrouw-afdelingen' bevinden zich in één gebouw, dus het is al een groot voordeel voor mij dat ik niet zal verdwalen! Natuurlijk weet je met mijn gevoel voor oriëntatie maar nooit, dus we zullen niet te vroeg juichen. Nicole, de vroedvrouw die alle stages voor studenten regelt (en waar ik dus ook mijn stage aan te danken heb), heeft me heel hartelijk ontvangen. Wel even schrikken toen ik haar zag, want ik had me ingebeeld dat ze blond en klein was (vraag me niet waarom), maar eigenlijk is ze van Afrikaanse origine en heel groot :p. Verder ook ongelofelijk vriendelijk en lief, want ik voelde me meteen heel welkom toen ze me uitgebreid rondleidde in het gebouw, me aan iedereen voorstelde, meer uitleg gaf over mijn stage en meteen ook mijn stagerooster voor de komende vier weken maakte. Ik vlieg er morgen direct in met een dag Ante Natal Care, dus alles wat met zwangere vrouwen te maken heeft: echo's, bloedafnames, controles van de baby, ... Ik ben benieuwd! Daarna moest ik weer de securitymensen gaan lastigvallen om een badge te kunnen krijgen, blijkbaar moeten die mannen veel multitasken! Maar ze hebben ervoor gezorgd dat ik mooi naar het vogeltje gelachen heb, en toen kreeg ik mijn prachtige badge waar opstond: Louie Depuydt! Oeps. Foutje. Die mevrouw van de Human Resources had een beetje lelijk geschreven. Maar een paar minuten later had ik gelukkig al een ‘goeie badge' en moet ik niet verder als Louie door het leven :).

Na de eerste kennismaking met mijn stageplaats moest ik jammergenoeg wel afscheid nemen van Stijn, want hij moest zijn trein halen. (De kotbaas was al ongerust dat ‘that man with me' bij mij ging blijven wonen, but no panic Mr. Ian :p) Heb mijn traantjes gelukkig kunnen bedwingen deze keer, want big girls don't cry!
Ik was nog niet helemaal terug op mijn kot (me afvragend waar ik me in godsnaam nog heel de namiddag en avond mee zou bezig houden), of Sharon was daar al om te vragen of ik mee naar Uxbridge-centrum ging om wat te shoppen en iets te drinken. Dat moest ze natuurlijk maar één keer vragen :)!

Drie dingen bijgeleerd:
1. De dubbeldekkerbussen in Londen zijn echt cool, zeker als je helemaal boven + vooraan zit, dan kan je alles veel beter zien en lijkt het alsof de bus tegen elke paal gaat knallen.

2. Alles in Londen is verschikkelijk duur (dat had ik ondertussen al door), maar er is wél een fantastische winkel: the one-pound-shop! De naam zegt het zelf: alles (koeken, snoep, drank, keukenspulletjes, ...) aan één pond!

3. De ‘Costa' is ongeveer hetzelfde als de Starbucks, maar dan kleiner, goedkoper en je chocomelk is veel groter !

(allemaal nutteloze weetjes voor jullie, maar heel handig voor mij! En 't is mijn blog, nah! :p)

Bij jullie is het ondertussen al 23u, maar bij mij toch ook al 22u, dus kruip ik onder de wol om morgen fris op mijn stage te staan!

Oh ja: nog ter informatie:

nieuw gsmnummer: 0044 7580382466

en mijn adres:

(Post is altijd toegelaten! Wordt zelfs zeer op prijs gesteld!)

Slaapzacht :)

P.s. danku mama voor alle lieve cadeautjes die je tussen mijn gerief gestopt hebt! Je bent de beste!